Cis pospolity 'Jacksonii'
Taxus baccata 'Jacksonii'
Opis.
Drzewiasta odmiana, przeważnie o kilku pniach i wyrastających z nich pod różnym kątem gałęziach bocznych. Początkowo egzemplarze rosną osiowo, z biegiem lat na przewodniku pojawiają się pionowe pędy i obejmują rolę kolejnych przewodników. Dodatkowo niektóre pędy boczne również zaczynają rosnąć do góry, będąc zaczątkiem dalszych pni. Pokrój dość luźny, bardzo oryginalny. Igły (1,5 -2,5 mm dł. x 2-3 mm szer.) gęsto ułożone na pędach są charakterystycznie, sierpowato wygięte ku dołowi. Barwa bardzo ciemnozielona, matowa, z lekkim sinawym odcieniem, wyróżniająca się. Wzrost dość bujny. Płeć żeńska, osnówki wybarwiają się później niż u innych odmian i utrzymują się na roślinach do końca jesieni.
Wymiary.
Do kilku metrów wysokości. Egzemplarz mateczny w naszych szkółkach w wieku 9 lat ma 1,5 m wysokości i 0,8 m szerokości.
Mrozoodporność.
Dostateczna - strefa 6B. Odmiana ta może być stosowana na zachód od Wisły bez specjalnych starań. Na wschód od Wisły wymaga dobrze przemyślanych, zacisznych stanowisk oraz zabezpieczania zimą.
Pochodzenie.
Angielska odmiana powstała w szkółkach W. Paula przed 1861 r.
Zastosowanie.
Ze względu na oryginalny pokrój wymaga wyeksponowanych (ale zacisznych) stanowisk; w ogrodach może być głównym elementem kompozycji (lub jej części); w parkach dobrze wygląda jako samotnik na niezbyt dużych powierzchniach trawiastych na tle jaśniejszych drzew; odmiana polecana jest do ogrodów przydomowych i modernizacji istniejących publicznych terenów zieleni. Bardzo dobra pozycja dla koneserów rzadkich i ciekawych odmian roślin.